Cerpen Bahasa Sunda
Halo sobat Greenbook, Kali ini saya akan membagikan beberapa cerpen bahasa Sunda yang tentunya menarik dan menghibur. Mari simak artikel ini sampai habis!
Cerpen bahasa Sunda merupakan salah satu bentuk kekayaan sastra lokal yang menggambarkan kehidupan, budaya, dan nilai-nilai masyarakat Sunda.
Sebagai bagian penting dari literatur Indonesia, cerpen dalam bahasa Sunda tidak hanya berfungsi sebagai hiburan, tetapi juga sebagai media pembelajaran yang memperkenalkan tradisi dan kearifan lokal kepada generasi muda.
Dalam artikel ini, kita akan mengeksplorasi keunikan cerpen bahasa Sunda, bagaimana cerpen ini mencerminkan kehidupan sehari-hari masyarakat Sunda, dan perannya dalam melestarikan budaya yang kaya dan beragam.
Bagi kamu yang ingin membaca juga Contoh Cerpen Bahasa Bali, bisa kalian baca di blog greenbook.id atau klik link di atas ya.
10+ Cerpen Bahasa Sunda yang Menarik
Oke sobat Greenbook, berikut ini adalah sepuluh cerpen bahasa Sunda yang mencerminkan kehidupan sehari-hari masyarakat Sunda.
1. Cinta di Balik Jerami
Di hiji lembur anu sepi, aya hiji patani ngora ngarana Ujang. Ujang hirup babarengan jeung indungna, Mak Entin, di hiji imah leutik nu aya di tengah sawah. Ujang téh lalaki anu rajin tur hadé haté, tapi aya hiji perkara anu matak bingung di haténa: cinta ka hiji gadis lembur, Euis.
Euis téh gadis anu éndah, pinterna, jeung bageur. Manehna sering mantuan indungna ngurus kebon tur jualan di pasar. Sanajan kitu, Euis lain gadis biasa. Manehna boga hiji rahasia anu ngan ukur bisa diakses ku jalma-jalma anu bener-bener percaya ka dirina.
Pikeun nyokot haténa, Ujang sok mantuan Euis bari macul di kebon, sarta nyiapkeun jerami pikeun dijual di pasar. Malahan, Ujang mindeng ngabantosan Euis pikeun ngalakukeun padamelan di sawah. Euis sering ngajak ngobrol Ujang ngeunaan kahirupan tur impian-impianana.
“Tong poho, Ujang,” saur Euis hiji peuting di handapeun bulan purnama. “Kahade sing percaya kana impianmu. Kuring oge hayang ningali urang sadayana sukses.”
Ujang ngan ukur seuri, tapi dina haténa, rasa tresna ka Euis beuki tumuwuh. Manehna ngarasa yén Euis téh gadis anu sanggup nyieun hirupna leuwih harti.
Dina hiji poe anu panas, Ujang manggihan Euis keur keur jongjon di tengah sawah. Aranjeunna ngahampura lemah bari ngadangu sora angin anu ngahiliwir. Ujang ngarasa éta waktos anu pas pikeun ngomongkeun haténa.
“Euis, aya anu rek ku ucapkeun,” ceuk Ujang bari ngarasa gugup.
“Aya naon, Ujang?” tanya Euis, jeung curiga.
Ujang ngumpulkeun kakuatan sarta neuteup panonna Euis anu caang.
“Abdi sok mikirkeun anjeun. Jigana abdi tos mikacinta ka anjeun,” ceuk Ujang, ahirna.
Euis reuwas. Manehna teu nyangka yén Ujang bakal ngucapkeun éta hal. Tapi, di sisi séjén, haténa ogé nyarita yén ieu téh waktu anu pas pikeun ngutarakeun perasaanana.
Ti saprak harita, Ujang jeung Euis jadi langkung deukeut. Aranjeunna sok babarengan, mantuan indung bapana di sawah, sarta nyieun impian pikeun masa depan. Cinta anu tulus antara duanana ngajadikeun maranéhna leuwih kuat pikeun ngungkulan sagala tangtangan anu datang.
Tapi, saminggu saterusna, hiji bencana datang. Hujan gedé anu lumangsung sababaraha dinten ngabalukarkeun sawah banjir. Ladang paré anu parantos disiapkeun ku Ujang tur Euis keur usum panén jadi teu aya hartina.
Ujang teu nyerah. Manehna ngajak warga lembur pikeun babarengan ngadamel bendungan jeung ngalakukeun sagala usaha pikeun ngalereskeun sawah. Euis, salaku gadis anu optimis, terus ngadorong Ujang sarta masihan semangat.
“Kita moal ngijinkeun ieu hal ngaruksak impian urang,” ceuk Euis, mantep.
Pikeun sababaraha minggu, Ujang sarta warga lembur usaha keras ngalawan banjir. Bari harita, cinta antara Ujang jeung Euis beuki kuat. Aranjeunna bener-bener percaya kana impian maranéhna, teu ngarah deui kana tangtangan anu ayeuna.
Ahirna, sanggeus usaha anu teu aya tungtungna, sawah téh bisa pulih. Warga lembur berhasil ngamimitian deui tatanén sarta ngahasilkeun panén anu éndah. Dina waktos anu sarua, Ujang ngarasa yén ieu ogé waktuna pikeun ngamimitian kahirupan anyar sareng Euis.
Dina hiji sore, di tengah sawah anu geus subur, Ujang jeung Euis silih ngagenggem tangan.
“Abdi remen percanten ka anjeun, Ujang,” ceuk Euis. “Jigana ieu téh permulaan anu éndah pikeun urang sadayana.”
Ujang ngiringan seuri sarta ngagem Euis dina impian anu éndah, dimana cinta di balik jerami téh bener-bener ngagambarkeun kasih sayang anu kuat. Aranjeunna ngalangkungan kahirupan kalayan cinta anu tulus jeung impian anu baris diwujudkeun babarengan.
2. Mang Dadang jeung Sasakala Gunung Hejo
Di wewengkon kampung anu dikelilingi ku gunung-gunung héjo, aya hiji lalaki anu kasep tur gagah berani ngarana Mang Dadang. Mang Dadang téh kuncén gunung anu dipercaya jaga karaharjaan jeung kaharmonisan alam di kampungna. Anjeunna boga pangaweruh anu jero ngeunaan sasakala tur legenda-legenda di wewengkon éta.
Mang Dadang sok ngajak para pamuda kampung pikeun ngabantu ngaraksa alam, boh ku cara ngababakan boh ngatur jalanan hutan anu ditalar ku para pelancong. Dina waktu anu sarua, anjeunna ogé sok ngadongéng ngeunaan sasakala gunung hejo, hiji sasakala anu sok dipikaresep ku warga kampung.
“Sasakala Gunung Hejo téh sanés ngan ukur carita biasa,” ceuk Mang Dadang, ngajelaskeun. “Eta téh hiji pangeling pikeun urang sadaya pikeun ngajaga alam anu ku urang cicing.”
Budak-budak jeung warga kampung sok ngahargaan Mang Dadang jeung pangartianna kana alam. Mereka yakin yen Mang Dadang sanggup ngajaga kamaslahatan kampungna.
Hiji poé, nalika Mang Dadang keur ngaronda di sisi leuweung, anjeunna manggihan hal anu anéh. Aya sababaraha tangkal anu rubuh jeung geus sababaraha pamuda anu pikasieuneun dugi ka teu daék indit ka leuweung.
“Mang, urang ningal sakumpulan jelema anu ngurus tangkal di leuweung,” ceuk hiji pamuda, ngadagoan kalayan gegebetan.
Mang Dadang ngaraos aya anu teu beres. Manehna ngumpulkeun warga kampung sarta ngajak maranehna pikeun ngalakukeun hiji ekspedisi pikeun nalungtik naon anu lumangsung di leuweung.
“Urang kedah ngartos naon anu sesah di ieu gunung,” ceuk Mang Dadang, ngajak warga.
Warga kampung ngarasa bungah bisa ngabantosan Mang Dadang. Aranjeunna sumanget pikeun ngajaga alam sarta ngarasa bangga kana kahadean Mang Dadang.
Ekspedisi anu dipingpin ku Mang Dadang lebet kana leuweung. Aranjeunna ngaliwatan jalan-jalan anu sempit jeung tegalan anu surem. Di tengah-tengah perjalanan, aranjeunna manggihan rupa-rupa jejak anu anéh.
Pamuda anu ngiringan ogé manggihan hiji guha anu angker. Di guha éta, Mang Dadang manggihan yén aya kelompok jelema anu ngapadamel hiji proyek konstruksi ilegal. Aranjeunna ngaresakeun yén éta téh bakal ngabalukarkeun karuksakan alam anu signifikan.
“Urang kedah ngalakukeun hiji hal,” ceuk Mang Dadang, tegas. “Moal hayang diidinan eta kelompok ngarusak kampung urang.”
Para pamuda sarta warga kampung ngadéngé kasadiaan Mang Dadang sarta ngajak silih kerjasama pikeun ngelehkeun kelompok éta.
Mang Dadang jeung warga kampung ngumpulkeun kakuatan pikeun nyanghareupan kelompok éta. Aranjeunna ngadamel hiji strategi pikeun ngelehkeun kelompok éta sareng ngajaga alam di wewengkon kampung.
Ngaliwatan perjuangan anu panjang, warga kampung ahirna hasil ngelehkeun kelompok konstruksi ilegal. Mang Dadang jadi pahlawan anu dipikaresep ku warga, sarta kampungna bisa ngajaga keindahan alamna.
“Sasakala Gunung Hejo tetep ngajantenkeun urang sadar bakal pentingna ngajaga alam,” ceuk Mang Dadang, bari ngajantenkeun kampungna terus lestari.
Sanggeus kajadian éta, warga kampung beuki ngajaga alam sarta ngaliwatan pelestarian gunung, sugan jalma bakal langkung sadar kana pentingna ngamajukeun lingkungan.
3. Impian Si Kecapi
Di hiji lembur nu jauh, aya hiji bocah lalaki ngarana Yanto. Yanto téh anak yatim piatu anu ngalamun dina kahirupan nu hésé. Sanajan kitu, Yanto boga hiji impian anu gedé: jadi pemain kecapi anu kasohor.
Yanto mindeng ngadangu sora kecapi ti hiji lalaki sepuh nu sering maén kecapi di tengah kampung. Yanto sok ngaharepkeun bisa diajar maén kecapi saperti lalaki sepuh éta.
Saban peuting, Yanto sok ngajak sora kecapi nu leungiteun sorana di gunung, kalayan harepan yén hiji poé anjeunna bisa maénkeun alat musik éta sarta nembongkeun kaahlianana ka dunya.
“Kecapi téh lain ngan alat musik biasa,” ceuk Yanto, ka dirina sorangan. “Eta téh hiji carita anu bisa nyaritakeun kabagjaan jeung kasusah.”
Hiji poé, Yanto mutuskeun pikeun nepungan lalaki sepuh anu sering maén kecapi. Anjeunna ngahampura ka bumi éta lalaki sarta ngungkabkeun impianana pikeun diajar maén kecapi.
“Mang, abdi hoyong diajar maén kecapi,” ceuk Yanto, kalayan harepan nu gedé dina panonna.
Lalaki sepuh éta neuteup Yanto kalayan rasa kaget, tapi ogé ngaraos reueus ku semangat anu aya dina Yanto.
“Yanto, lamun anjeun bener-bener hayang diajar, kuring bakal ngabimbing anjeun,” ceuk lalaki sepuh éta, kalayan hamber.
Yanto ngarasa bungah pisan. Ieu téh waktos anu ditéang-teang. Manehna ngadukung haténa pikeun ngudag impianana jadi pamaén kecapi anu pinuh ku kahadean.
Tiap poé, Yanto datang ka lalaki sepuh éta pikeun diajar maén kecapi. Manehna ngawula bari ngagancangkeun jari-jarina pikeun nyieun sora anu harmonis. Sanajan dina mangsa-mangsa hésé, Yanto teu kungsi nyerah.
Dina waktu anu sarua, lalaki sepuh éta ngabongkar kaahlianana sareng ngajarkeun Yanto ngeunaan makna sora kecapi. Manehna ngingetkeun Yanto yén kecapi téh leuwih ti saukur alat musik. Eta téh hiji alat kanggo ngaluarkeun rasa tur emosi.
“Yanto, ngartos kumaha carana ngadamel sora anu bisa nepi ka haté jalma,” ceuk lalaki sepuh éta, kalayan semangat.
Sapanjang waktos, Yanto jadi langkung mahér maén kecapi. Manehna bisa nyieun sora-sora anu ngahudangkeun rasa tur émosi anu aya dina haténa.
Dina hiji pertunjukan musik anu gedé di kampung, Yanto meunang kasempetan pikeun maén kecapi di hareupeun balaréa. Ieu téh waktos anu ku Yanto laksanakeun, pikeun ngabuktikeun kaahlianana jeung ngajelaskeun cinta kana kecapi.
Sora kecapi anu maén ku Yanto téh nyalira-nalira kaluar, nyieun suasana anu kaendahan. Balaréa reuwas ku kaahlian Yanto sarta ngarasa kagum kana semangat anu dipibogaan.
“Yanto, anjeun téh pamaén kecapi anu luar biasa,” ceuk lalaki sepuh éta, kalayan bangga. “Impian anjeun geus jadi kanyataan.”
Yanto ngarasa bahagia pisan. Manehna sadar yén usaha sarta kahayang anu gedé bisa ngawujudkeun impian anu aya dina haténa.
Ti harita, Yanto jadi pamaén kecapi anu dipikaresep ku warga kampung. Manehna ngembarkeun sora kecapi ka dunya sarta ngajelaskeun yén impian téh bisa diwujudkeun lamun aya kakuatan pikeun ngajakna.
4. Dukun Sunyi
Di hiji desa anu jauh ti kota, aya hiji dukun ngaran Abah Rawa. Abah Rawa téh dukun anu dipikaresep ku warga kampung alatan pangartianna anu jero dina élmu kabatinan sarta kamampuanna pikeun ngubaran rupa-rupa panyakit.
Sanajan kitu, Abah Rawa ogé boga hiji rahasia. Manehna mindeng ngahaja cicing di hiji leuweung anu angker sarta ngalakukeun semedi pikeun nyalira. Abah Rawa percaya yén di leuweung éta aya hiji kakuatan anu bisa ngabantu manehna pikeun ngalakukeun pagawéanana.
Warga kampung mindeng ngarasa heran kana kalakuan Abah Rawa anu sering leungit di leuweung. Tapi, sakabéh warga ogé percaya kana pangartianna sarta teu kungsi ngusik manehna.
“Tong hariwang, Abah Rawa téh pasti deui datang,” ceuk salah sahiji warga kampung, nalika Abah Rawa keur ngalakukeun semedi di leuweung.
Hiji poé, nalika Abah Rawa keur ngalakukeun semedi di leuweung, manehna ngarasa aya anu anéh. Di tengah leuweung, aya hiji cahaya anu caang ngahirup. Abah Rawa ngarasa aya kakuatan anu ngajadikeun manehna pikeun ngadeukeutan cahaya éta.
Nalika Abah Rawa ngadeukeutan cahaya éta, manehna manggihan hiji susunan kuno anu ngarupakeun kumpulan tulisan tina kabatinan anu geus leungit. Manehna ngarasa yén ieu téh hiji kakuatan anu luar biasa anu bisa ngabantu pikeun ngubaran sagala rupa masalah di desa.
Abah Rawa ngarasa bersemangat sarta nyalin susunan tulisan éta pikeun ngulik sarta ngartos kahartianna.
Sabalikna ka desa, Abah Rawa ngarasa kudu ngabagi pangartianna ka warga kampung. Manehna ngamimitian pikeun ngabimbing para pamuda kampung anu boga minat kana élmu kabatinan.
“Élmuna téh kedah diurus kalayan niat anu bersih,” ceuk Abah Rawa ka pamuda. “Eta téh kanggo ngangkat kahirupan sareng ngajaga kabagjaan kampung.”
Dina waktos anu sarua, Abah Rawa ogé nyieun pamor sakral pikeun ngajaga kamaslahatan kampung. Manehna ngaresmikeun yén pangartianna éta bakal ngajantenkeun warga kampung sadar kana pentingna ngajaga hubungan sareng alam.
Warga kampung ngarasa terhibur tur bangga ku pangartianna Abah Rawa. Aranjeunna percaya yén kakuatan alam bakal ngabantu pikeun ngalereskeun sagala masalah anu aya di kampung.
Hiji poé, bencana datang ka desa. Hujan gedé anu terus-terusan ngabalukarkeun banjir sarta ngancam kahirupan warga. Abah Rawa ngarasa ieu téh waktu anu pas pikeun ngalakukeun pangartianna sarta ngajak warga kampung pikeun babarengan ngalawan bencana.
Abah Rawa ngajak warga pikeun ngalakukeun ritual kabatinan anu ngabogaan tujuan pikeun ngajaga desa. Manehna ngajelaskeun pentingna ngajaga hubungan anu kuat sareng alam sarta ngajaga kerjasama antara warga.
“Urang kudu percaya kana kakuatan alam sarta usaha urang sadayana,” ceuk Abah Rawa, kalayan yakin.
Dina waktu anu sarua, Abah Rawa ngalakukeun pangobatan pikeun jalma-jalma anu kaserang panyakit alatan banjir. Manehna nyieun ramuan tradisional sarta ngalakukeun pengobatan ku cara kabatinan.
Ahirna, kalayan kerjasama antara warga sarta pangartianna Abah Rawa, bencana banjir bisa diatasi. Warga kampung ngarasa bersyukur sarta nyadar kana pentingna ngajaga alam sarta kerjasama antara sesama.
“Abah Rawa téh dukun anu luar biasa,” ceuk salah sahiji warga, kalayan bangga. “Manehna ngajaga desa sarta ngajelaskeun pentingna ngajaga hubungan sareng alam.”
Ti harita, warga kampung jadi langkung sadar kana pentingna ngajaga lingkungan sarta ngajaga hubungan anu harmonis antara sesama. Abah Rawa terus ngabimbing warga kampung sarta ngajelaskeun pangartianna kana élmu kabatinan.
5. Dina Bayang-bayang Hujan
Di hiji kota anu gedé, aya hiji jalma ngarana Rina. Rina téh gadis anu ngora sarta boga impian pikeun jadi seniman anu kasohor. Manehna boga talenta dina melukis sarta mindeng meunang pangakuan tina karyanya.
Sanajan kitu, Rina boga hiji masalah anu sering ngalakukeun éta. Manehna teu boga rasa percaya diri anu cukup pikeun ngabuka karya-karyana ka balaréa. Rina mindeng ngarasa yén karyana téh teu cukup alus sarta sok ngalungkeun ka handap.
“Henteu aya anu rek ngahargaan karya kuring,” ceuk Rina, ka dirina sorangan. “Teu aya anu bakal ngartos naon anu kuring rasakeun.”
Rina ngarasa buntu dina hirupna. Manehna ngarasa teu boga tujuan anu jelas sarta mindeng ngahaja cicing di imah nalika hujan datang.
Hiji poé, nalika hujan turun kalayan deras, Rina mutuskeun pikeun indit ka hiji galeri seni anu aya di kota. Manehna hayang ngagali inspirasi sarta ningali kumaha seniman séjén bisa nembongkeun karyana ka balaréa.
Di galeri éta, Rina manggihan rupa-rupa lukisan anu luar biasa. Manehna ngarasa kagum ku talenta seniman anu bisa ngaluarkeun émosi dina karyanya.
Nalika Rina keur ngideran galeri, anjeunna manggihan hiji lukisan anu ngagambarkeun hujan anu turun di tengah kota. Lukisan éta téh nyalira-nalira ngajadikeun Rina pikeun ngartos yén hujan téh henteu saukur cuaca, tapi ogé hiji inspirasi.
Dina waktos anu sarua, Rina manggihan hiji lalaki anu keur ngajaga galeri. Lalaki éta ngarasa yén Rina téh boga potensi anu luar biasa pikeun jadi seniman anu kasohor.
“Rina, anjeun téh boga talenta anu luar biasa,” ceuk lalaki éta, bari ngajelaskan. “Anjeun kedah percanten kana diri anjeun sarta ngabuka karya-karya anjeun ka balaréa.”
Rina ngarasa terharu ku dukungan anu dipasihkeun. Manehna ngarasa yén ieu téh waktu anu pas pikeun ngarubah hirupna sarta ngajadikeun impianana jadi kanyataan.
Rina mutuskeun pikeun ngadamel hiji lukisan anyar anu ngagambarkeun rasa anu aya dina haténa nalika hujan turun. Manehna ngagambarkeun warna-warna anu caang sarta ngungkapan rasa anu aya dina haténa.
Dina waktos anu sarua, Rina ogé mutuskeun pikeun ngajukeun karya-karyana ka hiji kompetisi seni anu aya di kota. Manehna ngarasa gugup, tapi ogé ngarasa bungah pikeun ngabuka karyana ka balaréa.
Dina peuting kompetisi, Rina nembongkeun lukisan anyar anu ngagambarkeun hujan sarta émosi anu aya dina haténa. Balaréa ngarasa kagum ku karyana sarta ngahargaan talenta anu aya dina Rina.
“Rina téh seniman anu luar biasa,” ceuk salah sahiji juri, kalayan bangga. “Lukisan ieu téh nyalira-nalira ngajadikeun émosi anu luar biasa.”
Rina ngarasa bungah pisan. Manehna sadar yén karyana téh bisa ngahudangkeun rasa tur émosi dina diri batur. Manehna nyadar yén impianana bisa diwujudkeun lamun aya kakuatan pikeun ngajakna.
Ti harita, Rina jadi seniman anu kasohor sarta terus ngajelaskeun karyana ka balaréa. Manehna terus ngajaga inspirasi anu datang ti hujan sarta ngajadikeun karyana salaku sumber inspirasi pikeun batur.
“Hujan téh lain ngan ukur cuaca,” ceuk Rina, ka dirina sorangan. “Eta téh inspirasi anu bisa ngajadikeun karyana jadi langkung hirup.”
6. Cahaya di Balik Mega
Di hiji desa anu dipikawanoh ku pemandangan alamna anu éndah, aya hiji budak ngaran Wawan. Wawan téh budak anu semangat tur rajin, sanajan hirupna teu salawasna gampang. Anjeunna hirup di hiji imah leutik di sisi gunung babarengan jeung indungna, Mak Neng.
Wawan boga hiji impian anu gedé: jadi insinyur anu bisa ngawangun imah-imah anu kuat tur aman pikeun warga desa. Sanajan kitu, anjeunna mindeng ngarasa buntu ku kakurangan dana sarta sarana anu aya di desa.
Mak Neng sok nyorong Wawan pikeun teu nyerah kana impianana. Manehna sok ngajelaskeun pentingna usaha tur perjuangan pikeun ngawujudkeun impian anu aya dina haténa.
“Wawan, tong pernah nyerah kana impianmu,” ceuk Mak Neng, kalayan sabar. “Kuring percaya yén anjeun bakal jadi insinyur anu hebat.”
Hiji poé, nalika Wawan keur indit ka sakola, anjeunna manggihan hiji pamandangan anu anéh. Di tengah jalan, aya hiji lalaki anu keur ngawangun hiji jembatan di sisi kali.
Wawan ngarasa panasaran sarta nyampeurkeun lalaki éta. Manehna ngarep-ngarep bisa diajar leuwih seueur ngeunaan konstruksi sarta ngawujudkeun impianana.
“Pak, naha anjeun nuju ngawangun jembatan?” tanya Wawan, bari nungguan jawaban.
Lalaki éta ngajawab kalayan seuri. “Enya, ieu téh keur proyék konstruksi anu dipigawé ku pamaréntah. Kami keur ngabantosan ngawujudkeun jembatan pikeun warga desa.”
Wawan ngarasa kagum ku kaahlian lalaki éta dina ngawangun jembatan. Manehna ngarasa ieu téh waktu anu pas pikeun diajar langkung seueur ngeunaan élmu konstruksi.
Wawan ngahiji kana proyék konstruksi éta sarta ngajukeun diri pikeun ngabantosan dina ngawangun jembatan. Manehna ngarep-ngarep bisa diajar seueur hal sarta ngaliwatan pangalaman langsung dina konstruksi.
Lalaki éta, anu ngarupakeun insinyur senior, ngabagéakeun Wawan sarta ngajelaskeun rupa-rupa pangarti anu diperlukeun dina konstruksi. Manehna ogé ngajelaskan pentingna perencanaan anu tepat pikeun ngajaga keamanan sarta kakuatan jembatan.
“Ngawangun jembatan téh leuwih ti saukur nyieun struktur,” ceuk insinyur éta. “Eta téh ngeunaan ngajaga hubungan anu kuat antara rupa-rupa elemen.”
Wawan ngarasa terharu ku pangarti anu dipasihkeun. Manehna sadar yén impianana pikeun jadi insinyur téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
Sapanjang waktu, Wawan terus diajar tur ngabantosan dina proyék konstruksi. Manehna ngumpulkeun pangarti anu jero ngeunaan élmu konstruksi sarta ngararasakeun rasa percaya diri anu beuki kuat.
Dina waktu anu sarua, Wawan ogé ngaharep-ngarep bisa ngabantu warga desa pikeun ngawangun imah-imah anu kuat tur aman. Manehna sadar yén konstruksi téh ngeunaan ngajaga kahirupan warga sarta ngajaga kaamanan pikeun sadayana.
Ahirna, saatos usaha anu teu aya tungtungna, proyék konstruksi jembatan bisa direngsekeun kalayan suksés. Warga desa ngarasa bersyukur sarta ngahargaan usaha anu dipigawé ku Wawan sarta insinyur senior.
“Wawan téh budak anu luar biasa,” ceuk insinyur senior, kalayan bangga. “Manehna boga talenta anu luar biasa dina élmu konstruksi.”
Wawan ngarasa bungah pisan. Manehna sadar yén impianana pikeun jadi insinyur téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat. Manehna nyadar yén aya cahaya di balik mega anu ngajadikeun impianana jadi kanyataan.
Ti harita, Wawan terus ngabantosan warga desa pikeun ngawangun imah-imah anu kuat sarta ngajaga kaamanan pikeun sadayana. Manehna ngartos yén impian téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
7. Jejak Rindu di Sisi Laut
Di hiji kampung nelayan anu jauh ti kota, aya hiji lalaki ngaran Asep. Asep téh nelayan anu rajin sarta dipikaresep ku warga kampung alatan kasabaran sarta kahadean haténa.
Asep hirup babarengan jeung pamajikanana, Neng Rina, anu dipikaresep ku warga kampung alatan kageulisan sarta kahadean haténa. Sanajan hirupna sederhana, Asep sarta Neng Rina ngarasa bagja ku kahirupan anu maranéhna jalani.
Sanajan kitu, Asep ogé boga hiji kahayang anu teu kungsi diwujudkeun: ngajalanan kahirupan di luar kampung sarta ngajelajah dunya. Manehna mindeng ngaharep-ngarep bisa ninggalkeun jejak rindu di sisi laut sarta ngalakukeun petualangan anu luar biasa.
“Neng Rina, kadang abdi ngaharep-ngarep bisa ngajelajah dunya,” ceuk Asep, ka pamajikanana. “Abdi hayang ningali dunya anu leuwih luas.”
Hiji poé, nalika Asep keur indit ka laut pikeun ngala lauk, manehna manggihan hiji kapal anu keur ngalaut di tengah laut. Kapal éta téh nyalira-nalira ngajadikeun Asep pikeun ngadangukeun panggero anu aya dina haténa.
Asep mutuskeun pikeun nyampeurkeun kapal éta sarta nyarita ka kapten kapal. Manehna ngarep-ngarep bisa ngajelajah dunya sarta ninggalkeun jejak rindu di sisi laut.
“Pak, abdi hoyong ngabantu di kapal anjeun sarta ngajelajah dunya,” ceuk Asep, kalayan harepan anu gedé.
Kapten kapal éta ngarasa kaget ku kahayang Asep, tapi ogé ngarasa kagum ku semangat anu aya dina dirina.
“Asep, lamun anjeun bener-bener hayang ngajelajah dunya, kami bakal ngabimbing anjeun,” ceuk kapten kapal, kalayan hamber.
Dina waktu anu sarua, Neng Rina ngarasa kaget ku kaputusan Asep pikeun ngajelajah dunya. Manehna ngarasa yén kahirupan di kampung téh geus cukup pikeun ngajadikeun maranéhna bagja.
“Asep, naha anjeun kedah indit jauh?” tanya Neng Rina, kalayan rasa cemas.
Asep ngajelaskeun yén ieu téh hiji kahayang anu geus aya dina haténa salila lila. Manehna ngarasa yén ieu téh waktu anu pas pikeun ngajelajah dunya sarta ninggalkeun jejak rindu di sisi laut.
“Neng Rina, abdi bakal balik deui,” ceuk Asep, kalayan sabar. “Abdi moal pernah hilap kana kahirupan di kampung ieu.”
Sanajan berat haté, Neng Rina ngarasa kudu ngarojong kahayang Asep sarta ngarep-ngarep bisa nyaksian petualangan anu luar biasa.
Sapanjang waktu, Asep ngajelajah dunya babarengan jeung kapal anu diudag. Manehna ngararasakeun petualangan anu luar biasa sarta ninggalkeun jejak rindu di sisi laut.
Dina waktu anu sarua, Neng Rina terus ngarep-ngarep balikan Asep sarta ngajaga kahirupan di kampung. Manehna sadar yén kahirupan téh leuwih ti saukur petualangan, tapi ogé ngeunaan ngajaga hubungan anu kuat antara sesama.
Ahirna, saatos sababaraha taun ngajelajah dunya, Asep balik deui ka kampung babarengan jeung pangarti anyar anu dipiboga. Manehna sadar yén kahirupan di kampung téh leuwih berharga tibatan sagala petualangan anu aya di dunya.
“Neng Rina, abdi parantos balik deui,” ceuk Asep, kalayan bangga. “Abdi moal pernah hilap kana kahirupan di kampung ieu.”
Neng Rina ngarasa bungah pisan. Manehna sadar yén kahirupan téh leuwih ti saukur petualangan, tapi ogé ngeunaan ngajaga hubungan anu kuat antara sesama.
Ti harita, Asep sarta Neng Rina terus ngajaga kahirupan di kampung sarta ngajaga hubungan anu kuat antara warga. Manehna sadar yén impian téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
8. Bintang di Langit
Di hiji kota anu rame, aya hiji budak ngaran Roni. Roni téh budak anu rajin sarta boga impian anu gedé pikeun jadi astronot. Manehna sok ngalamun ningali bintang di langit sarta ngarep-ngarep bisa ngajelajah luar angkasa.
Sanajan kitu, Roni boga hiji masalah anu sering ngalakukeun éta. Manehna teu boga sarana anu cukup pikeun ngawujudkeun impianana. Roni mindeng ngarasa buntu dina hirupna sarta ngarasa yén impianana téh teu bakal jadi kanyataan.
“Bintang téh jauh pisan, Roni,” ceuk salah sahiji guru di sakolana. “Kuring nyarankeun pikeun milarian impian anu leuwih realistis.”
Sanajan kitu, Roni teu pernah nyerah kana impianana. Manehna yakin yén aya kakuatan anu bisa ngajadikeun impianana jadi kanyataan.
Hiji poé, nalika Roni keur indit ka planetarium di kota, manehna manggihan hiji acara anu luar biasa. Di planetarium, aya hiji pameran anu ngagambarkeun perjalanan luar angkasa sarta ngajelaskeun rupa-rupa pangarti ngeunaan bintang di langit.
Roni ngarasa kagum ku rupa-rupa informasi anu dipasihkeun. Manehna ngarasa ieu téh waktu anu pas pikeun diajar langkung seueur ngeunaan luar angkasa sarta ngawujudkeun impianana jadi astronot.
Dina waktu anu sarua, Roni ogé manggihan hiji lalaki anu ngarupakeun astronot anu bener-bener geus ngajelajah luar angkasa. Lalaki éta ngajelaskeun rupa-rupa pangalamanana sarta ngajelaskeun pentingna usaha sarta tekad anu kuat pikeun ngawujudkeun impian.
“Roni, anjeun téh bisa ngawujudkeun impian anjeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat,” ceuk astronot éta, kalayan yakin.
Roni ngarasa terharu ku dukungan anu dipasihkeun. Manehna ngarasa yén ieu téh waktu anu pas pikeun ngarubah hirupna sarta ngajadikeun impianana jadi kanyataan.
Dina waktu anu sarua, Roni mutuskeun pikeun ngadamel hiji proyek ilmiah anu ngagambarkeun bintang di langit. Manehna ngarep-ngarep bisa ngajelaskeun impianana jadi astronot sarta ngajadikeun proyekna salaku sumber inspirasi pikeun batur.
Roni ngabahas rupa-rupa informasi ngeunaan luar angkasa sarta ngajelaskeun pangarti anyar anu dipiboga. Manehna sadar yén impianana bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
Sapanjang waktu, Roni terus ngabahas proyekna sarta ngajelaskan impianana ka batur. Manehna sadar yén impian téh bisa diwujudkeun lamun aya kakuatan pikeun ngajakna.
Ahirna, saatos usaha anu teu aya tungtungna, Roni meunang pangakuan tina proyekna sarta diundang pikeun ngajelaskan impianana ka balaréa. Manehna ngarasa bungah pisan, sanajan ogé ngarasa gugup pikeun ngabuka karyana ka balaréa.
Dina waktu anu sarua, Roni ogé ngaharep-ngarep bisa ngajelajah luar angkasa sarta ngajadikeun impianana jadi kanyataan. Manehna sadar yén aya bintang di langit anu ngajadikeun impianana jadi kanyataan.
“Wengi ieu téh luar biasa,” ceuk Roni, ka dirina sorangan. “Abdi bakal ngajelajah bintang di langit.”
Ti harita, Roni jadi sumber inspirasi pikeun batur sarta ngajaga impianana pikeun jadi astronot. Manehna sadar yén impian téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
9. Di Balik Pintu Misterius
Di hiji kota anu rame, aya hiji imah kuno anu sok ngahudangkeun rasa panasaran warga. Imah éta téh mindeng disebut minangka imah misterius alatan rupa-rupa cerita anu aya di balikna.
Aya hiji jalma ngaran Andi, anu mindeng ngalamun ningali imah misterius éta. Manehna ngarasa yén di balik pintu imah éta, aya hiji rahasia anu luar biasa anu bisa ngajadikeun hirupna leuwih seru.
Andi boga impian pikeun ngajelajah imah misterius sarta ngajawab sagala rupa misteri anu aya di balikna. Manehna ngarasa yén ieu téh waktu anu pas pikeun ngalakukeun petualangan anu luar biasa.
“Imah misterius téh ngan ukur mitos,” ceuk salah sahiji warga. “Tong ngaganggu kahirupan di imah éta.”
Sanajan kitu, Andi teu kungsi nyerah kana impianana. Manehna yakin yén aya hiji rahasia anu luar biasa anu kudu diungkabkeun.
Hiji poé, nalika Andi keur indit ka imah misterius, manehna manggihan hiji panto anu teu terkunci. Manehna ngarasa ieu téh waktu anu pas pikeun ngajelajah imah éta sarta ngajawab sagala rupa misteri anu aya di balikna.
Andi nyandak sakabéh kakuatanana sarta asup ka imah misterius. Manehna ngarasa kagum ku pemandangan anu aya di jero imah éta. Di tengah-tengah imah, aya rupa-rupa barang antik anu ngabogaan nilai sejarah anu luar biasa.
Dina waktu anu sarua, Andi manggihan hiji buku anu ngagambarkeun rupa-rupa informasi ngeunaan sejarah imah misterius. Manehna ngarasa ieu téh hiji pituduh anu bakal ngabantosan pikeun ngajawab sagala rupa misteri anu aya di balik imah éta.
Sapanjang waktu, Andi terus ngajelajah imah misterius sarta ngumpulkeun rupa-rupa informasi anu aya di balikna. Manehna ngaliwatan rupa-rupa pangalaman anu luar biasa sarta ngahudangkeun rasa penasaran anu aya dina haténa.
Dina waktu anu sarua, Andi ogé manggihan hiji kunci anu ngagambarkeun hiji rahasia anu luar biasa. Manehna ngarasa yén kunci éta téh bakal ngabantosan pikeun ngajawab sagala rupa misteri anu aya di balik imah misterius.
Andi ngarasa terharu ku pangarti anu dipasihkeun. Manehna sadar yén ieu téh waktu anu pas pikeun ngajawab sagala rupa misteri anu aya di balik imah misterius sarta ngajadikeun petualanganana jadi kanyataan.
Ahirna, saatos usaha anu teu aya tungtungna, Andi bisa ngajawab sagala rupa misteri anu aya di balik imah misterius. Manehna ngarasa bungah pisan, sanajan ogé ngarasa kagum ku pangarti anyar anu dipiboga.
Dina waktu anu sarua, Andi ogé ngaharep-ngarep bisa ngajaga imah misterius sarta ngajaga nilai sejarah anu aya di balikna. Manehna sadar bahwa ieu téh hiji warisan anu kudu dijaga sarta dijaga ku warga kota.
Ti harita, Andi jadi sumber inspirasi pikeun batur sarta ngajaga pangarti anyar anu dipiboga. Manehna sadar bahwa impian téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
“Imah misterius téh boga pangarti anu luar biasa,” ceuk Andi, ka dirina sorangan. “Abdi bakal ngajaga warisan ieu pikeun masa depan.”
10. Cinta di Tepi Danau
Di hiji desa anu dipikawanoh ku pemandangan danau anu éndah, aya hiji lalaki ngaran Budi. Budi téh lalaki anu bageur sarta dipikaresep ku warga desa alatan kahadean sarta kasabaran haténa.
Budi boga hiji impian pikeun ngajaga lingkungan sarta ngajaga kaindahan alam di desa. Manehna ngarasa yén ieu téh hiji tanggung jawab anu kudu dipigawe pikeun ngajaga kahirupan anu harmonis.
Dina waktu anu sarua, Budi boga hiji kahayang anu leuwih pribadi: ngadeukeutan haté Neng Lilis, hiji mojang anu geulis sarta dipikaresep ku warga desa. Manehna ngarasa yén Neng Lilis téh téh indung bumi anu bakal ngajadikeun hirupna leuwih bagja.
Hiji poé, nalika Budi keur indit ka tepi danau, manehna manggihan Neng Lilis anu keur nyalira-nalira ningali pemandangan alam. Manehna ngarasa ieu téh waktu anu pas pikeun ngadeukeutan haté Neng Lilis sarta ngajelaskan rasa anu aya dina haténa.
Budi nyampeurkeun Neng Lilis sarta ngajelaskeun rasa anu aya dina haténa. Manehna ngarasa gugup, tapi ogé ngarasa yakin bahwa ieu téh waktu anu pas pikeun ngajelaskeun cinta anu aya dina haténa.
“Neng Lilis, abdi bogoh ka anjeun,” ceuk Budi, kalayan yakin. “Abdi hayang ngajaga anjeun sarta ngajaga kaindahan alam di desa ieu.”
Neng Lilis ngarasa kaget ku pernyataan anu dipasihkeun. Manehna ngarasa bahwa Budi téh lalaki anu jujur sarta boga kahayang anu luhur pikeun ngajaga lingkungan.
“Budi, abdi ogé ngarasa bogoh ka anjeun,” ceuk Neng Lilis, kalayan seuri. “Abdi percaya bahwa anjeun bakal ngajaga kaindahan alam di desa ieu.”
Sapanjang waktu, Budi sarta Neng Lilis terus ngamekarkeun hubunganana sarta ngajaga lingkungan di desa. Manehna ngajelaskan pentingna usaha sarta kerja sama pikeun ngajaga kaindahan alam sarta ngajaga hubungan anu kuat antara sesama.
Dina waktu anu sarua, Budi ogé ngajukeun rupa-rupa proyek lingkungan anu ngajaga keindahan alam di desa. Manehna ngarasa bahwa ieu téh tanggung jawab anu kudu dipigawe pikeun ngajaga kahirupan anu harmonis.
Ahirna, saatos usaha anu teu aya tungtungna, Budi sarta Neng Lilis jadi pasangan anu dipikaresep ku warga desa. Manehna sadar bahwa cinta téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
Dina waktu anu sarua, Budi ogé ngarasa bahwa ieu téh waktu anu pas pikeun ngajaga lingkungan sarta ngajaga keindahan alam di desa. Manehna sadar bahwa ieu téh hiji tanggung jawab anu kudu dipigawe ku sadaya warga desa.
Ti harita, Budi sarta Neng Lilis terus ngajaga lingkungan sarta ngajaga hubungan anu kuat antara sesama. Manehna sadar bahwa impian téh bisa diwujudkeun lamun aya usaha sarta tekad anu kuat.
“Cinta téh bisa ngajaga alam,” ceuk Budi, ka dirina sorangan. “Abdi bakal ngajaga kaindahan alam di desa ieu pikeun masa depan.”
Kesimpulan
Cerpen bahasa Sunda merupakan bagian integral dari kekayaan sastra Indonesia yang mencerminkan kehidupan dan nilai-nilai budaya masyarakat Sunda.
Melalui cerpen-cerpen ini, kita dapat mengeksplorasi berbagai aspek kehidupan sehari-hari, mulai dari hubungan antarindividu, tantangan sosial, hingga kekayaan alam yang menjadi latar belakang cerita.
Cerpen bahasa Sunda tidak hanya berfungsi sebagai hiburan, tetapi juga sebagai sarana pendidikan yang penting dalam melestarikan bahasa dan budaya Sunda.
Mungkin hanya itu saja pembahasan dari kami tentang cerpen bahasa Sunda. Semoga artikel ini bermafaat untuk semuanya dan terimakasih.
Previous
Next
Latest Blog
